De Groenendaeler.

Belgische Herdershond, het ras werd in 1868 erkend.

We waren met zending in Munchen, Commandant-vlieger Guy Lambermont vroeg of ik een Groenendaeler pup wilde . Ik wist nog niet eens wat voor soort hond dit was en zei neen.

Maar in het 21ste smaldeel aan de bar was het Ja.

Nooit zo een lieve en trouwe hond gehad.

Tijd is geen snelweg tussen de wieg en het graf,

maar plaats om te parkeren in de zon...

13,5 jaar is zij bij ons gebleven " TOSCA"was haar naam.

Zij ligt begraven in onze tuin.

HUGO BONNYNS.

Euraudax - Wandelen.

Een woordje toelichting:

Op 3 april 1904 organiseerde Henri DESGRANGE, vader van de Ronde van Frankrijk, een eerste oefentocht voor renners, dit met de bedoeling hun fitheid te bevorderen. Het succesvol verloop van deze tocht stimuleerde hen om verder te bouwen aan een organisatie ter ondersteuning van gezond, sportief, niet-competitief marcheren in de vrij natuur.

Als eerste proef werd gedacht aan een tocht van 100 kilometer, af te leggen binnen de 24 uur. In mei 1904 werd deze opdracht aanvaard door drie mannen. Eén van hen moest afhaken op 80 km; de twee, waaronder Louis MAERTENS, medewerker van de krant "L´Auto", alhoewel ongeoefend, vervulden de opdracht in 21 uur.

Hiermede was de aanloop genomen van de " Audax Pédestres"/"De Moedige Stappers". In juni 1904 werd, na oefentochten van 40, 50 en 70 km, door 72 deelnemers, de eerste opdracht: 100 km in 21 uur moedig aanvaard. 64 van hen volbrachten de tocht. Buiten hun tevredenheid over de geleverde prestatie, viel een diploma en een blauw geëmailleerd kenteken hun ten deel.

In augustus van hetzelfde jaar kwam de " Audax Club de France" (A.C.F.) tot stand om het

begonnen werk verder te zetten. OP meer recentere datum, namelijk in 1961, nam: " L ´Union des Audax Français " de leiding over.

Na de Tweede Wereldoorlog verspreidde de mars-gedachte zich verder in Europa en ontwikkelde zich tot een Euraudax-organisatie. In België sloot ze zich aan bij de Vlaamse Wandel en Jogging Liga, met Registratienummer 258.

Verloop van de brevetten:

Een Euraudax brevet is een groepswandeling, geleid door een ervaren baankapitein die ermee gelast is de snelheid te eerbiedigen. Er wordt gewandeld aan 6 km per uur, regelmatig zijn er halten voorzien om iets te eten en te drinken. De totale voorziene rusttijd per schijf van 25 km is 50 minuten, die kunnen verdeeld worden over het geheel van het traject teneinde een optimale verdeling te bekomen.

Beloningen en onderscheidingen:

Zijn van tweeërlei aard:

Tot het bekomen van een bronzen arend:

4 tochten van 25 km in maximum 5 uur ( 4 uur 10 minuten marcheren- 50 minuten rust);

3 tochten van 50 km in maximum 10 uur ( 8 uur 20 minuten marcheren-1uur 40 minuten rust);

2 tochten van 75 km in maximum 15 uur (12uur 30 minuten marcheren-2uur 30 minuten rust);

1 tocht van 100 km in maximum 20 uur ( 16uur 40 minuten marcheren-3uur20 minuten rust).

Tot het bekomen van een zilveren arend:

De bronzen arend plus

4 tochten van 100 km in maximum 20 uur (16uur40minuten marcheren-3uur20 minuten rust);

1 tocht van 125 km in maximum 25 uur ( 20 uur 50minuten marcheren-4 uur 10 minuten rust);

1 tocht van 150 km in maximum 30 uur ( 25 uur marcheren - 5 uur rust ).

DE BRONZEN EN ZILVEREN AREND ZIJN TUSSENTIJDSE ONDERSCHEIDINGEN.

Tot het bekomen van een gouden arend:

De bronzen arend

de zilveren arend plus

5 tochten van 100 kilometer;

1 tocht van 125 kilometer;

1 tocht van 150 kilometer.

De Schelp:

De schelp kan aangevraagd worden na met succes 1000 kilometer te hebben gewandeld, enkel en alleen op de brevetten van 25 en 50 kilometer.

Vanaf 01 januari 2003 telt een brevet van 25 of 50 kilometer voor de schelp of voor de arend, niet voor de twee. Reglement van inwendige orde.

De opsplitbare brevetten:

Deze brevetten uitgedrukt in uren betreffende lussen van 25 kilometer, met vertrek telkens om de 5 uur. De deelnemer schrijft zich in voor de afstand(en) van zijn keuze en start met de lus die hij heeft gekozen. In geen enkel geval zullen er afstanden verschillend van deze bij inschrijving toegekend worden. In geval van opgave zal er geen kleinere afstand van deze opgegeven bij de inschrijving worden gehomologeerd.

Een uitzonderlijk brevet van 200 kilometer:

Wordt éénmaal per jaar georganiseerd. ( Telt voor 150 km bij Uw brevet, bij opgave niets ).

Na controle en verificatie van de opdrachten krijgen al de gouden - arend dragers een homologatienummer. Met drie gouden arenden komt men in de " Orde van Arenden " en mits 5 en 10 gouden arenden bekomt men een speciale Arend-Trofee.

Men behoudt steeds het eerste Gouden Arend homologatienummer.

Bronzen Arend heeft geen nummer.

Mijn Zilveren Arend nummer = 922.

Mijn Gouden Arend nummer = 783.

Er is geen termijnbeperking om deze arenden te behalen!

HUGO BONNYNS.

21 maart 2010 - "27st Gouden Euraudax Arend" te Iddergem.

Trein om 08,13 uur naar Leuven, daarna naar Brussel-Noord, daar boemeltrein tot Denderleeuw toegekomen om 09,43 uur. De schoonzoon van André, Sven kwam ons daar halen om ons naar de parochiezaal in Iddergem te voeren, de vertrekzaal. Daar werd de start gegeven van " 20 uren van de Denderstreek "- lid Aktivia 258.

De eerste lus leidde ons naar Gooik langs de Dender, enkele weiden die een wijdse uitzicht bieden de Hertboommolen ( ook gekend van de VRT - serie Kapitein ZEPPOS, heel lang geleden ), de steille helling van Kluisberg in Pamelen en het Molenhof met vijver. Dit was de lus met de leukste bevoorrading: champagne op de eerste wagenrust Woestijnstraat, ter gelegenheid van de huwelijksverjaardag van baankapitein en inrichter André en Erna.

De tweede wagenrust Molenhof belegde broodjes. We passeerden ook L - DOOR het bedrijf waar mijn zoon Filip gewerkt heeft als boekhouder.

De tweede lus leidde ons naar Roosdaal. Maar bij het begin ervan langs zonet bewandelde wegen, de achterkant van L - DOOR. Zo passeerden we zelfs nog eens langs Molenhof met vijver, om de wagenrust van Ledeberg Dries ( niet die van Gent ) te bereiken, moesten we toch weer onze helling over, eerste wagenrust. De tweede wagenrust was aan Dommelingen en toen gingen we terug naar Iddergem voor het warme maaltijd, die bestond uit een lekkere soep, kroketten met rauwe groenten en in aparte kommetjes, appelmoes enerzijds en erwten met worteltjes anderzijds. Dessert: ijs met advokaat.

De derde lus leidde ons via Denderhouten naar Haaltert. Twee wagenrusten Roslaer en Mussenzel. Op de tweede was er ook warme chocolademelk. Na de wagenrust op 67,600 km tot aan zaal op 75 km was er een wolkbreuk. Doornat kwamen we de zaal binnen.

De vierde lus leidde ons naar Aalst, maar veel tijd of geen hadden we om iets te bezichtigen. Na 2 wagenrusten Gates en Watertoren gingen we terug richting zaal. Nergens was er een kerk te bespeuren ( zaal lag aan de kerk ). Dacht deze keer gaat het niet lukken om op tijd te komen, want André is steeds stip, maar niets was minder waar klokslag 7 uur ( geluid der klokken ) waren we in de parochiezaal.

Ik werd gefeliciteerd voor het behalen voor mijn zevenentwintigste Gouden Euraudax Arend. Ontving een glazen arend en een stoffen clown, die dadelijk aan Jef gaf voor zijn kleinkind. Er was ook een tombola, zoals altijd alleen bij André, een regenscherm was mijn prijs.

Het was een prachtige tocht.

HUGO BONNYNS.

Laatste les, 18 maart 2010.Creatief met Taal en Computer.

Vandaag een geïntegreerde oefening.

Onderwerp door mij gekozen.

Werknemers zijn geen gereedschap.

De voorwandeling van de Gildentocht op 06-02-2010.

Het is februari. Mist en vrieskou wachten op ons in verlaten landwegen, gapende vergezichten en modderige holle wegen. Dit is het tafereel van de voorwandeling van de Gildentocht 2010.

Het is vroeg wanneer ik met mijn wagen de parking voor de Gildenzaal kom opgereden. Jef is reeds aanwezig, denk dat hij in zijn wagen geslapen heeft. Het is donker, het wordt zes uur en we starten onze verkenning.

De weg licht er spiegelglad bij. IJzel vriest aan. We trekken richting Engsbergen langs een mooie weg doorheen de velden, waar slechts zelden wordt gewandeld via afgepijlde trajecten. We verkennen dit veengebied langs de andere kant van de baan Diest-Tessenderlo, waar zelden wordt doorgetokken.

We betreden de oude zandgroeve van de Rodenberg. In de jaren zeventig werden hier Belgische GP´s motorcross gereden. Wij trachten ons een weg te banen door een moeilijk te betreden holle weg. Ondanks het feit dat er paletten liggen, op onder water gelopen stukken, het is zweten en zwoegen om ons een weg te banen door dit stuk.

In geen tijd doorkruisen we het natuurgebied Gerhagen Bos. De zandvlakte van de V.V.V. toren passeren we ook. De Peerdeposterij is voor het derde jaar op rij café controle. Het haardvuur zorgt voor warmte en gezelligheid, koffie en boterhammen met kipkap.Goeie Morgen!!!

Dit jaar wroeten we terug iets dieper door de Kempen. De provincie Antwerpen wordt terug aangedaan. Grotendeels terug langs hetzelfde traject naar Vorst-Laakdaal. Achter de dorpkern zoeken we Eindhout op. Ilse en Dries vrouw en zoontje van Kris verzorgen ook de tweede wagenrust.

Om van Eindhout naar het grondgebied van Veerle-Heide te gaan moeten we verharde wegen aangaan, een welgekomen rustmomentje. Achter de Bavokapel ruilen we het verharde in voor natuurgebied. Eens over het bruggetje wisselen we de weggetjes in voor paadjes door het bos en veen. Het meest drassige stuk blijft bewandelbaar. Het tempo is op deze stukken wel moeilijk te houden.

We trekken naar het centrum van Veerle-Heide. De contole voelt koud aan. Terwijl de KLJ zweet en zwoegt om mosselen klaar te krijgen voor verkoop. We wandelen door de bossen van Veerle naar Averbode, in de verte zien we de abdij van Averbode. We trekken verder naar Molenstede, op het dorpsplein wachten George en Willy ons op met heerlijke preisoep. We hebben 47km gedaan. Nu begint het klimmen pas. De Broekstaat omhoog, Grasbos omlaag en van onder langs de treinsporen terug omhoog over een prachtige holle weg.We naderen Diest. We omarmen het Citadel een laatste maal als militaire basis , alvorens het Wit Huis te betreden.Het doet mij pijn in het hart dat de Para´s uit Diest, oorspong van alle Para´s moet sluiten. Alleen het standbeeld van PEGASUS zal ons herinneren aan dit rijk verleden. In het Withuis 55 km gewandeld rust, spek met eieren opgediend door de voorzitter, gemaakt door Myrian krijgen we voorgeschoteld.

We trekken samen de Kloosterberg op, en met onze komst valt de koude avond over Diest. Wat is het hier toch mooi.

De anders zo mooie vlakte van Kaggevinne is nu een bar landschap waar de wind ons naarstig zoekt en vindt.

We wandelen Assent in en glijden ongemerkt weg langs een achterpoortje recht de volgende helling op. We maken hier een wending. Slaan af, in het veld en belanden plots in de achtertuin van Dokter Vossen. De dokter en zijn lieftallige vrouw wachten ons op met heerlijke tomatensoep met balletjes. Na de warme soep, terug de koude avond in. Het gaat nu voortdurend omlaag en omhoog. Op het plateau van Hermansheuvel slalommen we langs plassen. De afdaling is gevaarlijk en loodzwaar door de modder. Waanrode heet ons welkom met een helling om U tegen te zeggen.

Op 70 km houden we rust in café "Onder De Toren".

We wandelen het traject Waanrode-Halen. Op 1 mei kunnen we van deze mooie omgeving genieten bij daglicht. In de fruitgaarden is men met snoeien begonnen. We gaan richting Loksbergen. Tussen de holle wegen in Halen wacht Louis ons voor de laatste keer in de wagen op. De holle wagen zijn prachtig maar zwaar en gevaarlijk.

De werken aan het kruispunt van Webbekom industrie houden de spanning er in voor het bepalen van ons definitief traject in Mei. Als we geluk hebben, kunnen we door een gloednieuwe tunnel onder het wegdek. Achter het centrum van Zelem houden we controle in de garage van de familie Engelen. Mariette en Willy hebben heerlijke wafels gebakken. Het bestuur van VOS Schaffen staat er. Elke keer opnieuw zijn er momenten dat je alleen aftelt. Dat je de schoonheid van de natuur niet kan zien. Maar dat je enkel de pijn van brandende voeten kan voelen, het gekraak van overbelaste gewrichten. Het hoort er allemaal bij. En het maakt deze 100 km achteraf veel mooier.

We trekken richting Mellaar doorheen bossen die hun paden zijn vergeten uit te tekenen. De stilte heet ons allemaal welkom, en geeft een rondleiding in zijn paleis.

In Mellaar een rugzakrust, ieder een banaan.

We arriveren blij en voldaan aan de Gildenzaal om half drie in de nacht. Een uur na de geplande aankomst. Het Café van de Gildenzaal is nog open. We heffen het glas op een geslaagde voorwandeling.