De voorwandeling van de Gildentocht op 06-02-2010.

Het is februari. Mist en vrieskou wachten op ons in verlaten landwegen, gapende vergezichten en modderige holle wegen. Dit is het tafereel van de voorwandeling van de Gildentocht 2010.

Het is vroeg wanneer ik met mijn wagen de parking voor de Gildenzaal kom opgereden. Jef is reeds aanwezig, denk dat hij in zijn wagen geslapen heeft. Het is donker, het wordt zes uur en we starten onze verkenning.

De weg licht er spiegelglad bij. IJzel vriest aan. We trekken richting Engsbergen langs een mooie weg doorheen de velden, waar slechts zelden wordt gewandeld via afgepijlde trajecten. We verkennen dit veengebied langs de andere kant van de baan Diest-Tessenderlo, waar zelden wordt doorgetokken.

We betreden de oude zandgroeve van de Rodenberg. In de jaren zeventig werden hier Belgische GP´s motorcross gereden. Wij trachten ons een weg te banen door een moeilijk te betreden holle weg. Ondanks het feit dat er paletten liggen, op onder water gelopen stukken, het is zweten en zwoegen om ons een weg te banen door dit stuk.

In geen tijd doorkruisen we het natuurgebied Gerhagen Bos. De zandvlakte van de V.V.V. toren passeren we ook. De Peerdeposterij is voor het derde jaar op rij café controle. Het haardvuur zorgt voor warmte en gezelligheid, koffie en boterhammen met kipkap.Goeie Morgen!!!

Dit jaar wroeten we terug iets dieper door de Kempen. De provincie Antwerpen wordt terug aangedaan. Grotendeels terug langs hetzelfde traject naar Vorst-Laakdaal. Achter de dorpkern zoeken we Eindhout op. Ilse en Dries vrouw en zoontje van Kris verzorgen ook de tweede wagenrust.

Om van Eindhout naar het grondgebied van Veerle-Heide te gaan moeten we verharde wegen aangaan, een welgekomen rustmomentje. Achter de Bavokapel ruilen we het verharde in voor natuurgebied. Eens over het bruggetje wisselen we de weggetjes in voor paadjes door het bos en veen. Het meest drassige stuk blijft bewandelbaar. Het tempo is op deze stukken wel moeilijk te houden.

We trekken naar het centrum van Veerle-Heide. De contole voelt koud aan. Terwijl de KLJ zweet en zwoegt om mosselen klaar te krijgen voor verkoop. We wandelen door de bossen van Veerle naar Averbode, in de verte zien we de abdij van Averbode. We trekken verder naar Molenstede, op het dorpsplein wachten George en Willy ons op met heerlijke preisoep. We hebben 47km gedaan. Nu begint het klimmen pas. De Broekstaat omhoog, Grasbos omlaag en van onder langs de treinsporen terug omhoog over een prachtige holle weg.We naderen Diest. We omarmen het Citadel een laatste maal als militaire basis , alvorens het Wit Huis te betreden.Het doet mij pijn in het hart dat de Para´s uit Diest, oorspong van alle Para´s moet sluiten. Alleen het standbeeld van PEGASUS zal ons herinneren aan dit rijk verleden. In het Withuis 55 km gewandeld rust, spek met eieren opgediend door de voorzitter, gemaakt door Myrian krijgen we voorgeschoteld.

We trekken samen de Kloosterberg op, en met onze komst valt de koude avond over Diest. Wat is het hier toch mooi.

De anders zo mooie vlakte van Kaggevinne is nu een bar landschap waar de wind ons naarstig zoekt en vindt.

We wandelen Assent in en glijden ongemerkt weg langs een achterpoortje recht de volgende helling op. We maken hier een wending. Slaan af, in het veld en belanden plots in de achtertuin van Dokter Vossen. De dokter en zijn lieftallige vrouw wachten ons op met heerlijke tomatensoep met balletjes. Na de warme soep, terug de koude avond in. Het gaat nu voortdurend omlaag en omhoog. Op het plateau van Hermansheuvel slalommen we langs plassen. De afdaling is gevaarlijk en loodzwaar door de modder. Waanrode heet ons welkom met een helling om U tegen te zeggen.

Op 70 km houden we rust in café "Onder De Toren".

We wandelen het traject Waanrode-Halen. Op 1 mei kunnen we van deze mooie omgeving genieten bij daglicht. In de fruitgaarden is men met snoeien begonnen. We gaan richting Loksbergen. Tussen de holle wegen in Halen wacht Louis ons voor de laatste keer in de wagen op. De holle wagen zijn prachtig maar zwaar en gevaarlijk.

De werken aan het kruispunt van Webbekom industrie houden de spanning er in voor het bepalen van ons definitief traject in Mei. Als we geluk hebben, kunnen we door een gloednieuwe tunnel onder het wegdek. Achter het centrum van Zelem houden we controle in de garage van de familie Engelen. Mariette en Willy hebben heerlijke wafels gebakken. Het bestuur van VOS Schaffen staat er. Elke keer opnieuw zijn er momenten dat je alleen aftelt. Dat je de schoonheid van de natuur niet kan zien. Maar dat je enkel de pijn van brandende voeten kan voelen, het gekraak van overbelaste gewrichten. Het hoort er allemaal bij. En het maakt deze 100 km achteraf veel mooier.

We trekken richting Mellaar doorheen bossen die hun paden zijn vergeten uit te tekenen. De stilte heet ons allemaal welkom, en geeft een rondleiding in zijn paleis.

In Mellaar een rugzakrust, ieder een banaan.

We arriveren blij en voldaan aan de Gildenzaal om half drie in de nacht. Een uur na de geplande aankomst. Het Café van de Gildenzaal is nog open. We heffen het glas op een geslaagde voorwandeling.